Regisseur: Rob Marshall
Release: 2011
Genre: action, adventure, fantasy
Cast: Johnny Depp (Jack Sparrow), Penélope Cruz (Angelica Malon), Jeffrey Rush (Barbossa), Ian McShane (Blackbeard), Kevin McNally (Joshamee Gibbs), Sam Claflin (Philip), Astrid Berges-Frisbey (Syrena), Stephen Graham (Scrum), Keith Richards (Captain Teague)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
Uiteraard is deze vierde film meer van hetzelfde. Een winnende formule moet je niet veranderen, dat maak je Jerry Bruckheimer niet wijs. En gelukkig maar dat het meer van hetzelfde is, als kijker verwacht je ook niet anders. Er zijn wel wat wijzigingen in de cast. De jukbeenderen van Keira en de lokken van Orlando mochten gezellig thuisblijven. Wel van de partij is uiteraard Cap’n Jack Sparrow. Fantastisch dat Johnnnny Depp zich blijft amuseren met dit personage (hij liet ergens wel vallen dat hij het stilletjes aan beu is, maar dat is er niet aan te zien). En gelukkig voor ons natuurlijk. Want zonder Jack is er niet veel aan. Deze keer geeft hij het startschot van zijn hilarische streken door zichzelf te verkleden als Britse rechter.
De screentime en –presence van Jack is echter veel te beperkt, dat is het minpunt van de film. Hij staat te weinig centraal in deze aflevering. Hij heeft zelfs geen schip, de arme drommel. Het personage van Blackbeard is zo krachtig dat hij Jack simpelweg van het scherm blaast telkens hij in beeld komt. En dat is toch wel het gros van de film. Jack mag een beetje de grapjas uithangen, maar hij is slechts heel beperkt de held die de dag redt. Hij staat vooral in de schaduw. Naast Blackbeard is er ook nog Penelope Cruz waar we niet naast kunnen kijken. Het beetje ademruimte dat Jack krijgt, wordt dan ook nog ingepalmd door haar. En dan schiet er bijna niets meer over.
In deze vierde editie van de avonturen van onze favoriete piraat gaat hij, samen met nog drie andere geïnteresseerde partijen, op zoek naar de fontein van de jeugd. Als je hiervan drinkt, en eerst een aantal handelingen doet in een bepaalde volgorde, krijg je de levensjaren van een andere persoon bij die van jou gekletst. Jack zit het gros van zijn tijd in het kamp van de legendarische piraat Blackbeard. Ze moeten een paar dingen verzamelen om het ritueel te kunnen uitvoeren, waaronder een paar kelken en een traan van een zeemeermin.
Deze zeemeerminnen zijn niet diegene uit onze sprookjesboeken. Het zijn die uit de piratenverhalen: vrouwen die zeemannen lokken met hun knappe looks om hen dan te verdrinken en op te peuzelen. De zeemeerminnensequentie en alles rond hun legende is hetgeen dat het best werkt in de film. De nakende dreiging, het opbouwen van de spanning en dan de hel die losbarst is perfect georchestreerd. Het is alles waar de zeemannen ons op voorbereidden en waar we op hoopten.
De logica is in het verhaal soms ver zoek (ze riskeren met z’n allen meermaals hun leven voor de fontein van de jeugd, maar als ze er dan zijn, lijkt niemand geïnteresseerd te zijn) en het geheel is zot en kinderachtig. Maar tegelijkertijd is het toch wederom geweldig veel fun. Het begint al met de piratenvlag op het logo van Disney bij het begin van de generiek. Het enige doel van deze gigantische productie is om te entertainen. Het zijn prachtige sets, knappe kostuums, fantastische gevechten en achtervolgingen (waar blijven ze het halen: een boot die vuur spuwt bijvoorbeeld?),... zelfs de gele tanden van de piraten zijn zoals ze moeten zijn. Dit is een ‘verstand op nul en enjoy the ride’ film. Dat is prima voor mij. Meer dan prima zelfs.
Numbers: Pvt. Cowboy 8,25/10 - IMDb 6,9/10 - Metacritic 45/100 - Box Office Mojo 1.038 miljoen $
