Regisseur: Franklin J. Schaffner
Release: 1968
Genre: adventure, drama, mystery
Cast: Charlton Heston (Colonel George Taylor), Roddy McDowall (Cornelius), Kim Hunter (Dr. Zira), Maurice Evans (Dr. Zaius - Minister of Science), James Whitmore (President of the Assembly), James Daly (Dr. Honorious - Deputy Minister of Justice), Linda Harrison (Nova)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
Na het zien van Rise of the Planet of the Apes (het nieuwe ‘origin’ verhaal) vraag je je toch wel af hoe één en ander nu weer in elkaar zat met de originele Planet of the Apes uit 1968. Was daar geen ruimteschip mee gemoeid? En het Statue of Liberty in vervallen toestand? En was Caesar (die uit de nieuwe film) de grote baas in die originele film? Maar klopt dat dan wel, want de originele lag toch verin de toekomst, niet?
Planet of the Apes uit 1968 speelt zich af in 3978. Charlton Heston is een ruimtevaarder met een mond vol tanden die vertrekt vanop de aarde en plant om in het jaar 2673 terug te keren (via tijdreizen). Wat zijn missie juist is, komen we niet te weten, maar hij lijkt de huidige toestand op de blauwe planeet zodanig beu te zijn (mensen, weet je wel) dat hij er een paar honderd jaar tussenuit moet. Hij wordt wakker terwijl zijn ruimteschip neer aan het storten is en ziet nog net dat hij een tikkeltje later aankomt dan verwacht. Hij gaat ervan uit dat hij op een andere planeet zit. Samen met zijn collega-ruimtevaarders kruipt hij uit het neergestorte ruimteschip en gaat op zoek naar een teken van vegetatie en/of leven.
Leven vinden ze op spectaculaire wijze. Ze worden gevangen genomen door aapachtigen en in kooien opgesloten. Eén van hen wordt doodgeschoten, een andere gaat al een niet veel beter lot tegemoet en het hoofdpersonage is zijn stem kwijt dus kan niet uitleggen wie hij is en van waar hij komt. De wereld waarin hij terecht komt blijkt gedomineerd te worden door chimpansees, orang-oetangs en gorilla’s. De mens wordt er beschouwd en behandeld als een beest: vergelijkbaar met hoe wij nu apen behandelen.
Er zijn vele dingen die niet kloppen. Is dit omdat de film zo’n oude koe is of was dit in 1968 ook al het geval? De kijker was toen misschien wat minder gewend dan de moderne kijker, dus de grime ziet er heel erg verouderd uit, maar zal toen nog redelijk overgekomen zijn. Maar een pop waarvan de batterijen na 2000 jaar nog werken? Dat is redelijk stupid. Zo zijn er veel details die simpelweg niet kloppen. En het blijft jammer genoeg niet bij de details. Het verhaal zelf rammelt langs alle kanten en houdt niet veel in. Het gaat over de vraag wat er zou gebeuren als de mens zou verdwijnen op de planeet. That’s it. Het is heel simpel en het zit vrij dom in elkaar, maar tegelijk is het ook een heel krachtig idee. Het is niet voor niets dat deze originele film heel veel volk lokte en er een hoop films en –series volgden. Zelfs tot op de dag van vandaag is het een idee dat ons blijft bezighouden.
Het acteerwerk is een dikke ramp. Charlton Heston is op zijn ergst als hij zogezegd niet kan praten (een beetje later vindt hij dan toch ineens een tweede stem). Ook de andere mensen die niet kunnen praten, slagen er niet in om hun emoties op een geloofwaardige manier over te brengen. De apen kunnen met de dikke laag caoutchouc op hun gezicht ook zo goed als geen enkele emotie tonen (het kussen is misschien wel het ergste). En sommigen lopen als apen en anderen lopen als mensen. Wat is het nu? Wel een positief punt wat de acteurs betreft, is Linda Harrison, de love interest van Charles die vooral haar mond moet houden en mooi moet zijn. Dat doet ze heel goed.
De beste scène in de film is de laatste. Alleen al hiervoor is het de moeite om de ganse film nog eens van onder het stof te halen. Oh ja, Caesar komt in deze film niet terug. Gelukkig, want anders had Rise of the Planet of the Apes met een serieuze time gap gezeten.
Numbers: Pvt. Cowboy 3/10 - IMDb 8/10 - Box Office Mojo 33 miljoen $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten