vrijdag 28 oktober 2011

Retreat is niet de meest vrolijke film
















Regisseur
: Carl Tibbetts
Release: 2011
Genre: thriller
Cast: Jamie Bell (Jack), Cillian Murphy (Martin), Thandie Newton (Kate)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube

Retreat lijkt op het eerste zicht een poging te zijn om het besmettelijke-ziekte-en-de-wereld-gaat-om-zeep-genre wat nieuw leven in te blazen, maar is gewoon een wat vreemde tackle van het onderwerp. Het ziet er een low budget productie uit, maar met Jamie Bell, Cillian Murphy en Thandie Newton zijn er toch wel wat sterren aan verbonden. Het is een film uit de UK dus het verhaal speelt zich af in het grijsgrauwe op een koud en nat eiland. Je zou toch denken dat mensen andere oorden kunnen opzoeken voor wat peace en quiet.

Martin en Kate gaan wat retreaten op een eiland waar zij de enige bewoners zijn. Ze hopen daar hun persoonlijke problemen (het zit precies nogal diep) op te lossen. Op een dag verschijnt Jack op hun eiland. Hij is gewond en ze nemen hem dan ook snel binnen. Jack is een militair die vertelt van een dodelijke besmettelijke ziekte die uitgebroken is op het vasteland. Hij barricadeert alle deuren en ramen om de besmetting buiten te houden. Martin en Kate twijfelen echter of de bedreiging echt is en of Jack geen andere bedoelingen heeft.

De film volgt uitsluitend deze drie mensen die op het eiland vastzitten. Dat is op zich al weinig om naar te kijken. Het verhaal zit helemaal fout in elkaar. De dreiging is er zeker, dankzij het fijne acteerwerk van Jamie Bell, maar de rest van de emoties en de logica voelen helemaal fout aan. Zo laat men eerst expliciet zien dat de planken voor de ramen goed vastzitten om ze een paar minuten later gemakkelijk met de blote hand eraf te laten trekken. Dat klopt gewoon niet. Daarnaast laat men Tandy Newton dingen doen die helemaal niet logisch zijn. Ik dacht even dat we gingen te weten komen dat ze helemaal gek gedraaid was en het ganse verhaal zich in haar hoofd afspeelt. Haar personage zit met een GROOT geheim waar veel te gewichtig over gedaan wordt: het is totaal buiten proportie. Had men nu echt niets beters kunnen verzinnen? Ik dacht echt dat zij Jeckyll en Hyde was en niet wist hoe ze dat moest vertellen tegen haar man.

Het enige goede aan de film is het einde. In de slotfase komen we te weten wat er nu echt aan de hand is en dat is wel goed gedaan. Het laatste beeld is toch wel een beetje onverwacht. Het lijkt zelfs alsof de regisseur zichzelf verraste want de achtergrondmuziek wordt abrupt onderbroken door een belangrijke gebeurtenis die ik niet kan verklappen, omdat het ECHT een GROOT geheim is.

Numbers: Pvt. Cowboy 3/10 - IMDb 5,8/10 - Metacritic 55/100

Geen opmerkingen: