Jay is de pater familias van wat men inderdaad een 'modern' gezin zou kunnen noemen. Hij is eigenlijk de opa (rijke opa) met een mooie jonge vrouw. Zij heeft een zoontje uit een vorige relatie. Jay heeft een dochter die getrouwd is met een snul en drie kinderen heeft en een zoon die een vriend heeft en in het begin van de reeks een Vietnamees kindje adopteert. In de serie volgt men het alledaagse leven van dit op het eerste gezicht vrij normale gezin, maar uiteraard bedriegt de schijn. Ze zien elkaar allemaal graag, daar niets van, maar zijn één voor één zo gek als iets (maar niet gekker dan een ander willekeurig doorsnee gezin). Het is een serie waar men het alledaagse op zo'n droge, pijnlijke alledaagse manier voorstelt, dat het grappig wordt (of toch zou moeten).
Zou moeten, want ik hou er persoonlijk niet van. Zo van die pijnlijke momenten die je van ver ziet afkomen. Zoals Ty die zijn mooie buurvrouw helpt, omdat ze zich buitensloot uit haar huis en dat niet vertelt tegen zijn vrouw en die komt dat dan te weten en zo maakt hij zich ongelofelijk verdacht terwijl dit eigenlijk niet zou moeten. En je ziet dat van kilometers ver afkomen en je weet dat men dit voor hem de mist laat ingaan want dat is nu net de mop. En ik vind dat eventjes grappig, maar na een paar afleveringen ben ik er op uitgekeken. Of de grappige homorelatie waarbij men alle typische dingen uit de kast sleurt. Weinig origineel. Ben wel grote fan van Ed O'Neill dus dat hielp me er wel door. Maar echt heel zot was ik er niet van.
Pvt. Cowboy (5,75/10)
IMDb (9,1/10) Metacritic (87/100) Tv.com (8,1/10)
YouTube trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten