Regisseur: Jason Winer
Release: 2011
Genre: comedy
Cast: Russell Brand(Arthur), Helen Mirren (Hobson), Greta Gerwig (Naomi Quinn), Jennifer Garner (Susan Johnson), Geraldine James (Vivienne), Luis Guzmán (Bitterman)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
First things first: ik kan Nick Nolte echt niet luchten. Sinds die kerel met zijn dronken mugshot in de boekjes heeft gestaan, heb ik er een grondige hekel aan. Ik zie altijd die foto terug voor mijn ogen verschijnen als hij in beeld komt. In deze film praat hij dan ook nog net alsof hij completely wasted is: je moet moeite doen om te verstaan wat hij zegt. Voilà, mijn hart is nog eens gelucht.
Arthur is een rijkeluiszoon die geen liefde krijgt van zijn moeder (de bedrijfsleider), zijn vader verloor op heel jonge leeftijd en al heel zijn leven opgevoed wordt door Hobson, zijn nanny. Nu is hij volwassen, maar hij heeft nooit de moeite gedaan om effectief volwassen te worden. Hij smijt het geld langs ramen en deuren buiten en koopt de meest waanzinnige dingen die hij daarna weggeeft. Hij is ook meer dronken dan nuchter en geeft zo goed als elke dag een feestje. Zijn leven is eigenlijk één groot feestje. Maar zijn moeder is het beu want hij maakt haar altijd belachelijk. Dus regelt ze voor hem een huwelijk met iemand die in haar voetsporen kan treden en Arthur onder de duim kan houden. Uiteraard vindt hij dit niet leuk en als klap op de vuurpijl ontmoet hij ook nog eens net op dat moment de liefde van zijn leven. Het probleem is dat zijn moeder hem onterft als hij niet trouwt met de vrouw die zij voor hem gekozen heeft. En Arthur lijkt niet te kunnen overleven in een wereld zonder geld.
Het is even schrikken als Russel Brand de eerste keer zijn mond open doet. Dat is wel erg British English! Russel Brand kan zich uiteraard volledig laten gaan in deze film en houdt zich dan ook niet in (alhoewel het met die kerel altijd erger kan). Hij zet een karikatuur neer en acteert er gigantisch ‘over’. Gelukkig is Helen Mirren er om hem op zijn plaats te houden, anders zou hij gewoon van het scherm afvallen. In de originele Arthur was het grappig om hem de ganse tijd dronken te zien (of zo herinner ik het mij toch), maar in deze tijd is het dat eigenlijk niet meer. Het voelt dan ook niet goed aan. De romance met de liefde van zijn leven vond ik persoonlijk totaal niet werken. Er was niets van vuurwerk tussen de twee en ik vond het niet geloofwaardig dat hij voor haar alles zou opgeven.
Al bij al valt de film wel mee. Er worden gelukkig heel veel pogingen ondernomen om grappig te zijn. De meeste dingen werken niet, maar soms is het toch een schot in de roos. Dat hij paarden niet vertrouwt en Helen Mirren een Darth Vader masker laat opzetten en haar ‘wash your winky’ laat zeggen is uiteraard fantastisch grappig (maar uiteraard ook geweldig kinderachtig). Er zit toch behoorlijk wat romantiek en toch ook wel wat drama in en uiteraard is er een onvermijdelijke speech op het einde, maar Russel Brand brengt het toch nog op een originele manier, wat ik dan weer kon appreciëren. Want ik zette me al schrap: meestal zijn deze speeches heel ‘corny’ en een dom verplicht nummer.
Numbers: Pvt. Cowboy 5,5/10 - IMDb 5,5/10 - Metacritic 36/100 - Box Office Mojo 46 miljoen $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten