Regisseur: François Truffaut
Release: 1959
Genre: crime, drama
Cast: Jean-Pierre Léaud (Antoine Doinel), Claire Maunier (Gilberte Doinel), Albert Rémy (Julien Doinel), Guy Decomble (de leerkracht), Georges Flamant (Mr. Bigey) en Patrick Auffay (René)
Meer informatie op IMDb
Eind jaren ’50 kwam er in Frankrijk een nieuw soort film op. Een aantal regisseurs sloegen een gans andere richting in met hun stijl dan voordien de norm was. Zo filmden ze op locatie in plaats van in een studio, maakten ze gebruik van ‘handheld’ camera’s en zagen ze zichzelf als ‘auteur’ van hun film die alle creatieve beslissingen in handen had. Deze nieuwe stroming noemt men ‘la nouvelle vague’.
Een belangrijke groep regisseurs was filmcriticus voor het tijdschrift ‘Cahiers du Cinéma’. Ze hadden scherpe kritiek op de oubollige Franse films van toen en besloten om er zelf iets aan te doen. Eén van hen was François Truffaut. Zijn regiedebuut (hij maakte voordien enkel een paar kortfilms) was het ondertussen klassieke Les quatre cents coups (in het Engels The 400 Blows). Deze film was misschien niet de allereerste van de ‘nouvelle vague’, maar doordat hij de belangrijke prijs voor de beste regie won op het filmfestival van Cannes, werd de regisseur (en zijn film) wereldbekend, stond de nieuwe beweging in het spotlicht en effende de film zo het pad voor vele andere vernieuwende projecten.
Het centrale figuur van Les quatre cents coups is Antoine, een 13-jarige jongen die samen met zijn ouders op een klein appartement woont in Parijs. Het lijkt alsof we slechts toevallig Antoine tegenkomen en hem beginnen te volgen door een toevallige samenloop van omstandigheden. Eerst kijken we in een klas en volgen we niet echt speciaal iemand in het bijzonder. Dan volgen we ééntje van hen (die in de hoek moest staan) naar huis, mogen we mama en papa leren kennen, komen we iets te weten over hun sociale status en zijn we vertrokken met het verhaal.
Antoine lijkt een brave jongen te zijn die altijd zonder eigen fout in de problemen komt. Hij luistert goed naar zijn ouders en doet zijn best op school, maar het is hem gewoon niet gegund. In het begin van de film geven de jongens in de klas een pin-up tijdschrift door en het is pas als het op de lessenaar van Antoine belandt dat de leerkracht hem betrapt en dat hij in de hoek moet gaan staan.
Maar Antoine heeft het ook ‘in’ zich om tegen de stroom in te willen varen. Hij steekt meer en meer kattenkwaad uit en na verloop van tijd verzeilt hij in de kleine criminaliteit. De titel verwijst naar de Franse uitdrukking ‘faire les 400 coups’ wat zoveel wil zeggen als ‘het' uithangen of de rebel uithangen. Zonder het te willen (het is nog zo’n slechte niet) trekt hij problemen aan als een magneet. En hij is altijd diegene die gepakt wordt. Pas gans op het einde komen we te weten wat voor een moeilijke jeugd hij had en dan lijkt het zelfs verwonderlijk dat hij er nog zo goed uitgekomen is.
We krijgen veel tekst te verwerken en het is in het Frans, dus je moet veel ondertiteling lezen terwijl je liever je ogen op het scherm houdt. De film is in zwart/wit gemaakt en dit levert wel mooie beelden op, maar je hebt niet het gevoel dat het in kleur slechter of beter zou geweest zijn.
Meer dan 50 jaar na datum is het moeilijk om deze film te beoordelen zonder zijn belang in de ontwikkeling van de filmkunst als voornaamste argument in zijn voordeel mee te nemen. Het is een film die voor een modern publiek ouderwets is en maar traag vooruit gaat. Maar het is wel een mooi verhaal dat je meesleept in al zijn dramatische ontwikkelingen. Je hoopt echt dat het zal goed komen met Antoine, maar je weet dat de kans heel klein is.
Numbers: Pvt. Cowboy 5/10 - IMDb 8,2/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten