Regisseur: Simon Wells
Release: 2011
Genre: animation, action, adventure
Stemmen: Seth Green (Milo), Dan Fogler (Gribble), Joan Cusack (Mom), Elisabeth Harnois (Ki), Mindy Sterling (Supervisor), Kevin Cahoon (Wingnut)
Meer informatie op IMDb
Trailer op YouTube
Op Mars worden er maar om de zoveel jaren kindjes geboren. De kinderen worden grootgebracht door robotten: Nannybots. Op Mars is men heel slecht in het opvoeden van kinderen, maar des te beter in het maken van robotten. Om deze robotten te kunnen programmeren heeft men een goede mama nodig. Dus gaat men op zoek naar de beste mama van planeet Aarde (ééntje die veel discipline eist). Deze mama ontvoeren ze, daarna trekken ze alle mama-herinneringen eruit en deze herinneringen plaatsen ze in de Nannybots. In Mars Needs Moms ontvoeren ze de mama van Milo, maar hij is niet van plan om dat zomaar te laten gebeuren. Hij geraakt mee op het ruimteschip en is vastberaden om zijn mama te redden. Op de planeet Mars krijgt hij hulp van Dribble (ook een mens) en Ki, een plaatselijke ‘schone’ die rebelleert tegen de strenge dictatuur van de ‘Supervisor’. Samen zetten ze alles op alles om de mama te redden en om van Mars een betere plaats te maken om te wonen.
Mars Needs Moms werd geregisseerd door Simon Wells, de achterkleinzoon van H. G. Wells. De film werd geproduceerd door levende legende Robert Zemeckis. Hij maakte hits als Back to the Future en Romancing the Stone, en legt zich de laatste tijd volledig toe op ‘performance capture’. Zo produceerde hij ook The Polar Express en Monster House. Zijn stempel staat dan ook duidelijk op Mars Needs Moms gedrukt. Performance capture is een heel duur productieprocedé (de kostprijs van deze film is 150 miljoen $) en je vraagt je af waarom men bekende acteurs inhuurt om daarna hun gezicht te verbergen achter computeranimatie? Cartoons met menselijke figuren zien er zelden geloofwaardig uit, daarom krijgen we meestal pluchen beren te zien of speelgoedfiguren, maar in deze film ziet het er wel heel erg slecht uit: het werkt simpelweg niet. De film is dan ook geweldig geflopt aan de Amerikaanse box office en zal nog heel erg hard moeten presteren om uit de kosten te geraken.
Er lijkt totaal geen doelpubliek te zijn voor de film. Voor kleine kinderen is het te moeilijk en te dramatisch, grote kinderen vinden heel dat mijn-mama-is-de-beste maar stom en volwassenen zitten niet te wachten op een ongeloofwaardig verhaal over Marsmannetjes in ‘performance capture’. Het is dan ook erg onduidelijk wie nu eigenlijk het doelpubliek is. Het is een film uit de stal van Disney: je zou toch denken dat zij ervaring genoeg hebben met het maken van dit soort films. Bij Disney is men zo geschrokken van het floppen van deze film, dat men de plannen voor een volgende ‘performance capture’ film Yellow Submarine maar snel weer opgeborgen heeft.
Het verhaal is totaal oninteressant en erg saai. De Marsmannetjes spreken helemaal niet tot de verbeelding. Maar het grootste probleem is één personage, Dribble, die verschrikkelijk irritant is (Jar Jar Binks in het kwadraat). Dit vervelende personage speelt jammer genoeg een centrale rol in heel het gebeuren en is bijna continu in beeld. Een typische Amerikaanse moraalles over mama’s en hoe graag we onze mama’s moeten zien. Maar daar hebben we deze film toch niet voor nodig, wel?
Numbers: Pvt. Cowboy 2/10 - IMDb 4,4/10 - Metacritic 45/100 - Box Office Mojo 39 miljoen $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten