Regisseur: Michael J. Weithorn
Release: 2010
Genre: comedy, drama
Cast: Jenna Fischer (Laura), Chris O'Donnell (Bob), Kim Coates (Mel Kaminsky), Lesley Ann Warren (Joan), Arden Myrin (Ms. Gallagher), Brooke Smith (Kathy Helms)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
Deze film is voorbij voordat je het goed en wel beseft. Dat is aan de ene kant goed, want dat wil zeggen dat hij niet vervelend is en dat je niet constant op je uurwerk zit te kijken om te zien hoe lang je het nog moet uitzingen. Aan de andere kant is het dan weer niet zo goed want dat wil meestal zeggen dat er niet al te veel gebeurt in de film. En dat is wel zo. De film focust zich op een bepaalde periode (een paar maanden) uit het leven van een typisch Amerikaans gezin. That’s it.
Laura is niet zo gelukkig getrouwd met Bob. Ze hebben een zoon die vooral opkijkt naar zijn vader en zijn moeder negeert. De vader heeft vermoedelijk een affaire want hij moet altijd overwerken. Het komt tot een woordenwisseling tussen Laura en Bob en net als Laura het aan het goedmaken is, krijgt Bob een hartaanval en sterft hij. Zij blijft achter met haar zoon en haar gekke familie (vooral de zus en de moeder hebben een paar vijzen los) die haar leven willen bepalen. De film gaat simpelweg over familiezaken en de pijnlijke momenten en toestanden die daar aan vasthangen.
Er zijn een paar heel speciale scènes in de film. Het eerste beeld is er zo één. Laura is een tandartsassistente (of zoiets) en de camera staat recht op haar gezicht. En er is iets speciaal aan Jenna Fischer. Zij is een briljante actrice. Ze heeft zo een ondeugende lach die me altijd doet glimlachen. Dan is er ook nog een cross cut tussen een interview met advocaten en een interview op de school van haar zoon. Fantastisch hoe men die twee ondervragingen combineert.
Dit is wat ik noem een mooi komisch drama. Mooi, omdat het een heel mooi verhaal is over mensen en hun relaties met elkaar en hoe dat soms toch wel kan goed komen. Komisch, omdat al die herkenbare alledaagse familiale toestanden serieus gespeeld worden en zo simpelweg grappig worden uit zichzelf. Drama, omdat er ook veel serieuze dingen aan bod komen. Zoals de harde Amerikaanse realiteit: als je man sterft, en hij heeft geen verzekering voor je afgesloten, ben je gescheten. Simple as that: trek uw plan maar.
De acteerprestaties van alle acteurs zijn een streling voor het oog. Dat moet ook wel, want er gebeurt voor de rest niet veel. Zo is er een gesprek tussen Laura en haar schoonbroer waar de spetters afspringen. Hun gezichtsuitdrukkingen zijn zo puur natuurlijk, dat ik twijfel of ze aan het acteren waren. Heel knap gedaan.
Numbers: Pvt. Cowboy 8/10 - IMDb 5/10 - Metacritic 54/100 - Box Office Mojo 100.000 $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten