Ik weet toch niet goed wat ik er van moeten denken, van deze John Carter. Maar ik begrijp waarom de meeste mensen dit een dikke kut-film vinden. Zo erg vond ik het nu ook weer niet, voornamelijk omwille van de charmante Lynn Collins, die de hele film op haar eentje moet dragen, maar de film levert zeker niet wat hij op voorhand beloofde. John Carter, net terug uit de Amerikaanse burgeroorlog, is op zoek naar goud. Hij vindt echter ook een soort van medaille. En met deze medaille belandt hij op Mars, waar blijkbaar ook volk woont. De volkeren van Mars zijn net in een oorlog verwikkeld en John zit er middenin. Hij kan nogal hoog springen (andere zwaartekracht, weet je wel) en daardoor valt hij nogal op. Hij wordt verliefd op een prinses en kiest uiteraard haar kant van de strijd. Wat natuurlijk de 'goede' kant is. De decors en de personages lijken wel van bordkarton gemaakt (behalve de prinses) en het de film doet vaak denken aan Star Wars. Maar dan een Star Wars waarin Jar Jar de hoofdrol speelt en de hele tijd onnozeliteiten aan het uithalen is. Niet goed dus. Behalve de prinses. Die doet dan weer denken aan Xena, want ook zij is zo wat een warrior prinses. Maar haar ogen zijn dan ook serieus gepimped. Dus dat valt wel op.
4/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten