vrijdag 5 augustus 2011

True Blood seizoen 4 aflevering 6: I Wish I Was The Moon
















Creator:
Alan Ball
Release: 31 juli 2011
Genre: drama, fantasy, mystery
Cast: Anna Paquin (Sookie Stackhouse), Stephen Moyer (Bill Compton), Sam Trammell (Sam Merlotte), Ryan Kwanten (Jason Stackhouse), Rutina Wesley (Tara Thornton), Nelsan Ellis (Lafayette Reynolds), Alexander Skarsgård (Eric Northman) en Deborah Ann Woll (Jessica Hamby)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube

Een dik vet spoileralert is hier absoluut aan de orde! Alles wordt verklapt dus als je de aflevering nog niet hebt gezien, lees dan niet verder.

Het is volle maan en dat zullen de inwoners van Bon Temps geweten hebben. Dat krijg je in een stad vol met ‘supernatural stuff’. De shifters willen samen gaan lopen, de weerwolven willen samen spelen, Jason gaat in een panter veranderen en Marnie is zichzelf aan het bekrassen. Has the world gone mad? In Bon Temps wel, ja.

Sookie, de heldin van het seizoen, krijgt nogal wat te verwerken in de zesde aflevering. Maar ze wordt gelukkig op het einde beloond. Knipoog. Echt gezellig zag het er niet uit, maar ieder zijn ding. Men had het romantische vuurwerk tussen Sookie en Eric beter wat langer gestretcht. Nu hebben we niets meer om naar uit te kijken en eerlijk gezegd: het kan nu alleen maar bergaf... Niet komen zeuren dat je niet gewaarschuwd was.

De komische revelatie van de aflevering was niet Eric, maar Jason. Meestal is hij te dom om grappig te zijn, maar deze keer was het een schot in de roos. Het feit dat hij gans de aflevering dacht dat hij in een weerpanter ging veranderen en wij al snel wisten dat het niet ging gebeuren, maakte zijn paniekerig getater hilarisch. ‘I am never gonna forgive myself if I bite your head off.’

En het ziet er naar uit dat het iets gaat worden met Jessica. Cool dat zij zijn angst aanvoelde en naar buiten stormde. Wat er dan met Hoyt gaat gebeuren, is nog wat koffiedik kijken, maar het wordt tijd dat Jessica een nieuwe liefde krijgt. Ook de conversatie tussen Jason en Jessica is geweldig grappig. Als zij hem rustig maakt en verwijst naar haar moeder... ‘Your mom was a werepanter?’, terwijl hij een domme uitdrukking toont op zijn gezicht. En dan uiteindelijk als hij door heeft dat hij niet gaat veranderen, heel serieus en een beetje teleurgesteld: ‘It ain’t gonna happen’. Inderdaad Jason, it ain’t.

De aardige Marnie toont haar ware aard. Tot op dit moment was ze niet echt een ‘slecht’ personage, maar de grootvader van Jesus maakt ons (subtiel) duidelijk dat niet de vampiers, maar wel de bezeten heks het grootste probleem zal vormen. De geloofwaardigheid van de geest van lang geleden (de heks uit de middeleeuwen) staat echter wankel. Waarom zou zij er opeens in slagen om alle vampiers naar buiten te lokken? Zo machtig leek ze toch niet. En waarom heeft haar verkrachter van indertijd het overleefd? Hij was toch ook een vampier? En waar leerde ze vloeken in 21ste eeuws Engels? Niet dat ‘You little fuck’ er niet heel cool uitkwam, maar details als deze zijn belangrijk.

Er moet ergens na seizoen drie een brainstorming sessie geweest zijn, waarna men besloot: waarom laten we de shifters (aka skinwalkers) niet veranderen in een andere mens (dat is toch ook een zoogdier?) en om het straf genoeg te maken, moet er iemand van de familie dood. Het vriendinnetje van Sam (die moest komen vertellen over de mogelijkheid om te veranderen in een andere persoon) en de dood van de mama (om de verandering voor Tommy mogelijk te maken) voelden echter niet goed aan, net als de vuile streek van Tommy in deze aflevering. De set-up van het ganse shifters-veranderen-in-andere-mensen is zwak. Kijkers zijn slimmer dan dat en verdienen beter.

De scenes waarin we Sam zien, maar binnenin Tommy aan het woord is, zijn echter wel een knap staaltje acteerwerk.

Het was maar een saaie en teleurstellende aflevering. Zelfs geen coole memorabele oneliner van Lafayette. Gelukkig was er nog de kleine Mikey om de meubelen enigszins te redden. Hij (of de pop: dat weten we nog niet) steekt het huis in de fik en geraakt zelfs op eigen krachten buiten? En wie is die zwarte mevrouw die alleen hij ziet? Arlene is niet happy: ‘The ghost of my serial killing ex fiancé just tried to murder us in our sleep. We’re just peachy.’

De rest effe kort samengevat:
Wat is dat toch met die Andy? Heeft hij nu weer superkrachten?
Wat was Nan aan het doen toen Bill haar op de videoconference belde? Het leek iets kinky te zijn. En waarom kan ze zijn telefoontje niet negeren als ze ‘in the middle of something’ is?
Bill is de slechtste nog niet. Dat wisten we wel...
Het rottende (en blijkbaar stinkende) gezicht van Pam begint wat uit de hand te lopen. Het lijkt zelfs alsof we kunnen horen dat ze aan het rotten is. Vies vies vies.
Als ik ooit een ratelslang in mijn tuin zitten heb, weet ik dat ik Jesus moet bellen. Neen, niet die Jesus.
Tara mag haar verhaal nog eens vertellen. Geeuw. Maar ze mag ook hevig kussen met haar vriendin. Alright!
Alcide moet dringend zijn cohones boven halen en laten zien wie de baas is.

Numbers: Pvt. Cowboy 6/10 - TV.com 8,6/10

Geen opmerkingen: