Regisseur: Kenneth Branagh
Release: 2011
Genre: action, adventure, fantasy
Cast: Chris Hemsworth (Thor), Natalie Portman (Jane Foster), Tom Hiddleston (Loki), Anthony Hopkins (Odin), Stellan Skarsgård (Erik Selvig), Kat Dennings (Darcy Lewis), Idris Elba (Heimdall), Colm Feore (King Laufey), Ray Stevenson (Volstagg)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
Zelfs grote namen als Natalie Portman en Anthony Hopkins kunnen niet vermijden dat de personages in Thor, de nieuwe (nou, nieuw...) superheldenfilm van Marvel, van plastiek zijn. De spierballen van rijzende ster Chris Hemsworth kunnen niet vermijden dat het verhaal zo leeg is als een uitgeblazen eitje. Kenneth Branagh regisseerde, maar wist precies niet goed waar hij mee bezig was. Ik hoorde hem precies tussen de lijntjes denken: waar ben ik toch aan begonnen?
Hopelijk heb ik het allemaal juist begrepen, want mijn brein probeerde zich op bepaalde momenten uit te schakelen om zich te behoeden voor al te grote schade. Er zijn 9 werelden die samengehouden worden door de boom van het leven. Thor woont samen met zijn vader (en tevens koning) Odin en broer Loki in Asgard, de godenwereld. Thor is een arrogante pee en wordt uit Asgard gesmeten door zijn vader, omdat hij bijna een oorlog startte met de sneeuwmannen. Hij wordt verbannen naar de aarde en kan pas terugkomen als hij terug bij zijn zinnen is. Loki maakt gebruik van zijn afwezigheid om de macht over te nemen. Thor vindt op aarde de liefde van zijn leven in wetenschapster Jane. En dan wordt er hier en daar nog wat gevochten en yadayieyadayaa.
Ik had heel veel goede hoop, zeker omdat we in het begin van de film op de aarde zitten in de huidige tijd. Maar het begon al snel met een voice over ‘Once, mankind...’ en fuck we zitten in het verre verleden en hopla we zitten weer in een godenwereld waar we totaal geen voeling mee hebben. De overdreven digitale beelden leveren een wereld op waar niemand in gelooft. Het ziet eruit als een groot onsamenhangend complex geheel waar een kat haar jongen niet in kan vinden. En het is visueel helemaal niet verbluffend. Trouwens, waarom rijden er paardjes op de digitale regenboogsnelweg?
Na de intro van de goden, die dus op niet veel trok behoudens een cool gevecht met de sneeuwmannen, is het terug naar de aarde. En daar wordt het iets of wat interessant. Thor heeft nogal wat problemen om zich aan te passen aan aardse gewoontes en dat levert wel wat grappige momenten op. Het helt wel een beetje té fel over naar de Robin Hood: Men in Tights kant als zijn vrienden in hun geweldig belachelijke outfit arriveren.
Over belachelijk gesproken. Jane neemt wel heel snel aan dat hij van Asgard komt. En de twee lovebirds kennen elkaar juist een dag en kunnen plots niet meer zonder? En de afscheidskus? Hij heeft wel knappe spierballen, maar komaan Natalie...
Het ergste vond ik dit: Thor is in het begin van de film een arrogante kloot die een gevaar vormt voor de wereld. Zijn broer Loki is de stem van de rede. En tegen het einde van de film is het gans andersom. De uitleg van Thor: ‘I have changed’. Dat pakt niet: ik heb meer nodig dan lege woorden om daar in te geloven.
Er is een verwijzing naar de andere Marvel films als men zich afvraagt of de robot die men stuurde naar de aarde een nieuwe creatie van Stark is. En er is na de aftiteling (heeeelemaal er na) nog een klein stukje extra film dat ook zal moeten dienen om de Marvel films aan elkaar te linken.
Numbers: Pvt. Cowboy 3/10 - IMDb 7,3/10 - Metacritic 57/100 - Box Office Mojo 449 miljoen $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten