Regisseur: Jim Mickle
Release: 2010
Genre: horror
Cast: Connor Paolo (Martin), Nick Damici (Mister), Kelly McGillis (Sister), Danielle Harris (Belle), Bonnie Dennison (Peggy), Michael Cerveris (Jebedia Loven), Sean Nelson (Willie)
Meer informatie op de IMDb
Trailer op YouTube
Stake Land begint veelbelovend. De mooie beelden, de realistische opzet en de uiterst verontrustende eerste vijf minuten deden me verwonderen dat deze film niet meer stof deed opwaaien. Hebben we met z’n allen al te veel vampierenfilms moeten verwerken (naaah) of zijn het misschien de vampieren zelf die niet voldoende tot de verbeelding spreken? Want het zijn geen sexy Twilight, True Blood of Vampire Diaries monsters.
Het verhaal gaat over Martin, een jongen die zijn familie verloor door een aanval van een bloeddorstige vampier. Hijzelf werd gered door Mister, een vampierenjager. De wereld is helemaal om zeep en werd onder de voet gelopen door de moordlustige monsters. Mister neemt Martin mee naar New Eden, de enige plaats waar het nog menselijk zou zijn om te leven. Hun tocht is zeker niet zonder gevaar. Ze moeten niet enkel op hun hoede zijn voor vampieren, maar ook voor radicale Christenen die helemaal gek gedraaid zijn. Op hun tocht nemen Martin en Mister nog andere lotgenoten mee die allemaal hopen op een leefbare toekomst.
Het is een heel sombere film, er gebeuren maar weinig ‘goede’ dingen. En die paar ‘goede’ dingen worden allemaal verstoord door een verschrikkelijke gebeurtenis. Net als je denkt dat alles koek en ei is, draait het in de soep. Ik vond het een beetje té somber, men moet het wel aangenaam genoeg houden zodat je zin genoeg hebt om te blijven kijken.
Naast de somberheid vond ik ook dat men een paar steken laat vallen. Zo zijn de Karate Kid-oefeningen stom (Mister leidt Martin op) en is er een moment waar er plots een nieuw soort vampier geïntroduceerd wordt dat totaal niet past in de rest van het geheel. Het is een scène die helemaal niet werkt en de realiteitszin van de rest van het verhaal (zo gaat het ongeveer zijn als het écht zou gebeuren) sterk ondermijnt.
Het meest stoorde ik me aan de vampieren. Deze zijn niet goed gemaakt (het lijkt wel kindermake-up te zijn dat men gebruikte), ze hebben precies allemaal individueel hun eigen specifieke eigenschappen (of zijn er zoveel ‘soorten’?) en we krijgen er veel te weinig informatie over. In een vampierenfilm moet je altijd uitleggen hoe ze ontstaan (want blijkbaar is het besmettelijk), wat hun fysieke kenmerken zijn (Zijn ze sterk? Hier soms wel en soms niet.) en vooral: hoe krijg je ze dood. Soms met een staak precies, maar dan ook nog iets met de ruggegraat en dan nog iets met de hersenen,... het was allemaal te weinig of te veel.
Als je twijfelt om deze film te zien, bekijk dan de eerste vijf minuten. Ik twijfelde eventjes om nog verder te kijken nadat een baby’tje brutaal vermoord wordt. Gelukkig is dat het ergste moment uit heel de film want dat was toch wel over de grens van het aanvaardbare. Ik weet niet wat men nog had kunnen verzinnen om het nóg erger te maken.
Numbers: Pvt. Cowboy 5/10 - IMDb 6,7/10 - Metacritic 66/100 - Box Office Mojo 22.970 $
Geen opmerkingen:
Een reactie posten